Als een baby huilt zal niemand dat raar vinden. Als een peuter driftig wordt, dan kan je als ouder tijdens zo’n driftbui de blikken van omstanders in je rug voelen prikken. Je hoort ze bijna hardop denken: ’die heeft zijn of haar kind niet onder controle, doe er wat aan!’. Kleuters met driftbuien worden door hun omgeving als ‘lastig’ ervaren. En bij een kind uit de bovenbouw die gillend op de grond ligt trekken we onze wenkbrauwen op. We verwachten van kinderen die opgroeien, dat zijn hun emoties steeds beter onder controle krijgen.
Hoe zit het precies met emoties in de ontwikkeling?
Jonge kinderen moeten allereerst leren om de verschillende emoties te herkennen. Zij kunnen zelf nog geen onderscheid maken tussen boosheid, verdriet en teleurstellingen. Een peuterjongen wiens auto stuk is kan erg driftig reageren door te gaan schreeuwen en de auto door de kamer heen te gooien. Het lijkt alsof hij kwaad is, maar het kan zomaar zijn dat hij intens verdriet heeft om zijn kapotte auto. Dit jongetje kan nog geen onderscheid maken tussen de verschillende emoties en uit zich maar op één manier. Wanneer kinderen hun emoties wat beter uit elkaar kunnen houden, leren ze ook op een passende manier te reageren op deze emoties. De meeste kinderen pikken dit goed op door sturing van ouders en voorbeelden uit hun directe omgeving. Maar met name temperamentvolle kinderen of gevoelige kinderen kunnen grote moeite blijven houden om hun emoties in goede banen te leiden.
Maar hoe kunnen we ook onze kinderen helpen om leren om te gaan met hun emoties?
We weten nu dat kinderen soms nog niet in staat zijn om adequaat te reageren op deze emoties, omdat ze deze emoties nog niet herkennen. Daarom is het belangrijk om als ouder/opvoeder/verzorger te benoemen welke emotie je op dat moment ziet bij je kind. Vervolgens spreek je uit welk gevoel bij deze emoties hoort en waarom je kind deze emotie voelt. Je ondertitelt wat je ziet bij je kind. Als we het voorbeeld van het autootje er weer bij pakken, dan kan je dit als volgt benoemen; ‘Jij bent heel verdrietig want je autootje is stuk. Je had hier nog heel graag mee willen spelen, maar nu kan dat niet meer.’ Op deze manier geef je woorden aan de gevoelens van je kind en leert je kind zichzelf beter begrijpen.
Je kunt dit nog verder uitbouwen door vervolgens te benoemen hoe je kind anders had kunnen reageren: ‘als je verdrietig bent dan mag je best even naar mij toe komen en huilen. Dan troost ik jou en kijken we rustig daarna samen hoe we dit probleem kunnen oplossen’. Maar deze stap lukt pas als je kind weer aanspreekbaar is. Zit je kind nog vol in zijn of haar emotie, wacht hier dan even mee totdat de rust is terug gekeerd. Ondertitelen (emoties van je kind benoemen) helpt bij alle leeftijden. Bij wat oudere kinderen kan dit frustraties wegnemen, omdat zij zich begrepen voelen door hun ouder(s).
Goed gedrag belonen
Als je een trouwe lezer bent van mijn BLOGS, dan weet je inmiddels wel dat ik een enorme voorstander ben van positief opvoeden. Beloon het goede gedrag van je kind! Als je opmerkt dat je kind goed reageert in een situatie, complimenteer hem of haar hier dan voor. Juist deze complimenten maken dat het kind dit positieve gedrag gaat herhalen. In deze BLOG lees je meer over hoe jij een goed compliment kunt geven.
Mocht je er toch niet uitkomen; neem dan gerust vrijblijvend contact met mij op. Dan kunnen we samen kijken wat passend is voor jouw kind.