Spiegelen
Dat kinderen hun ouders spiegelen in gedrag, dat is natuurlijk wel bekend. Vaak is dat leuk. Soms wat minder, wanneer kinderen woorden overnemen die in een baalmoment per ongeluk over je lippen floepen (kennen we allemaal wel toch?). Die voorbeeldfunctie is enorm belangrijk voor kinderen. Zij kijken naar ons en kopiëren ons gedrag, omdat zij denken dat het zo hoort.
Een nieuw gezinslid
Afgelopen weken ben ik mij weer meer bewust van deze voorbeeldfunctie. We hebben sinds 6 weken een puppy in huis. Een heerlijk lief maar onstuimige hond, welke nog behoorlijk wat sturing nodig heeft. De eerste week is onze pleegdochter C. de bank niet afgekomen en was toch wel behoorlijk onder de indruk van die (toen nog) kleine zwarte viervoeter Suus. Suus ontdekt, net zoals baby’s, haar omgeving met haar bek en kauwt werkelijk overal op tijdens haar ontdekkingstocht. Zo ook op armen, kuiten, oorlellen en onze tenen. Celine schrok hiervan, omdat zij dacht dat Suus beet uit boosheid. C. ging gillen en holde weg. Suus dacht vervolgens dat C. wilde spelen en werd nog drukker. We hebben uitgebreid de tijd genomen om C. uit te leggen waarom Suus zo bijterig is en waarom Suus drukker wordt van C. haar gedrag. Suus denkt dat C. wil spelen, terwijl C. wil dat Suus weg van haar gaat. Samen hebben we geoefend om rustig Suus te negeren als ze wat bijterig is. Stapje voor stapje ontdekte C. dat ze wel degelijk invloed heeft op Suus haar gedrag en deze controle maakte dat ze minder bang werd. Inmiddels zijn het echte maatjes van elkaar en rollen ze samen met veel plezier op de grond.
Mijn kleine kopie
Tijdens die speelmomenten observeer ik vaak met een glimlach. Want wat zie ik? Ik hoor- en zie mijzelf terug in C. Want C. kopieert exact mijn zinnen en mijn gedrag naar Suus toe tijdens het spelen. Ik hoor letterlijk mijzelf terug! ‘Ga weg met die klapperbek van je’, ‘Wat ben je toch een heerlijk beest, ik ben helemaal verliefd op je’, ‘Gekke hond!’, ‘Suus, wat ben je toch een lompe koe’ en ‘Ik heb plakbillen, je loopt de hele dag achter mij aan Suus’. Ook de trekspelletjes met het touw en balletje gooien doet C. op mijn manier. Fijn om te zien dat het haar zekerheid geeft en het haar helpt in het contact met Suus. En ik? Ik ben mij er weer van bewust hoe enorm belangrijk mijn moederrol is. En hoe dankbaar ik ben dat ik deze mag vervullen.