Ik stond deze zomervakantie met onze pleegdochter in de rij voor een ijsje. We waren al snel aan de beurt, waardoor C. nog geen keuze had kunnen maken. Ze heeft altijd last van keuzestress en kan vervolgens helemaal niet meer tot kiezen komen.
De ijscovrouw groet ons vrolijk en vraagt:’ wat mag het zijn?’. De keuze is reuze! Ik bekijk gauw de mogelijkheid om de keuze te vereenvoudigen. ‘Wil je softijs of van de kaart een ijsje?’ vraag ik. C. wilde graag een ijsje van de kaart, dus softijs viel al af. ‘Wil je een fruitsmaak of een ijsje met chocolade?’. C. wilde graag een ijsje met chocolade. ‘Puur, melk of wit?’, was mijn volgende vraag. Het werd wit en toen bleef er 1 ijsje over. De Magnum white.
Twee dagen later stonden we er weer voor een ijsje. Dezelfde ijscovrouw herkende ons en vertelde dat ze later nog een paar keer aan mij had gedacht. ‘Ben je lerares ofzo? Je deed dat laatst zo handig met je dochter?’. Ze had dezelfde keuzemethode later nog een paar keer zelf toegepast bij enkele klanten die niet snel konden kiezen, zei ze grijnzend. Handig voor als de rij te lang werd, voegde ze er vrolijk aan toe.
En voor mij was dit weer een mogelijkheid om vol trots over mijn mooie vak als kindercoach te vertellen. 
P.S.
De ijsjes waren trouwens bij ’t Piertje gehaald, op de hoek aan de Brouwersdam bij Ouddorp. Aanrader! Daar sta je nu dus nog minder lang in de rij. 